نقدی بر اولین نمایشگاه تخصصی بازی های کامپیوتری تهران

هماطوري که قبلا هم در X party نوشتم و مطلع هستید از ۱۲ الی ۱۶ مهر ماه در تالار بزرگ وزارت کشور نمایشگاه بازی های کامپیوتر برپا میباشد و فرصتی شد تا با یکی از دوستان سری به این نمایشگاه بزنیم.

تا جایی که من میدانم روي نمایشگاه تبلیغات وسیعی صورت نگرفته بود و خوب با وضعیتی که داشت نیازی هم به تبیلغات نبود. اولین سئوالی که پس از پرداخت ورودی ۲۰۰ تومانی و وارد شدن به سالن نمایشگاه برایت پیش می آمد این بود که اگر E3 که هر سال در قلب لس آنجلس برگزار میشود نمایشگاه است پس این چیست؟ چمعا فکر میکنم 13 غرفه وجود داشت که با حذف 8 یا 9 تا از آنها که یا کتاب و مجله های بدردنخور عرضه میکردند یا سی دی هایی که به راحتی در بازار پیدا میشوند میشد به 2 - 3 غرفه کمی توجه کرد.

غرفه ی اول غرفه ی شرکت نرم افزاری هنرهای پویا بود که بازی با نام پایان معصومیت را عرضه نموده بود. من چندان به بازی ها و عنوانها آشنایی ندارم ولی ظاهرا و به گفته ی اهل فن آنچه که توسط این شرکت و با عنوان مذکور عرضه میشد فارسی شده یک محصول خارجی بود و ابتکاری که هنرهای پویا در آن انجام داده بود بازسازی کارکترها با چهره های ایرانی بود به صورتی که کارکتر نقش اول زن بازی مانتو و روسری به تن داشت و داستان و محیط بازی ظاهرا به محیط جنگ ایران و عراق برگشته بود. جدا از دموی زیبای بازی گرافیک بازی من رو شدیدا به یاد نسخه ی سوم Delta force می انداخت.

اما شرکت دومی که فکر میکنم، ارزش توجه کردن داشت آبی کامپیوتر بود. آبی کامپیوتر همان مغازه ی کوچک انتهای پاساژ هدیه در میدان فاطمی این روزها به یکی از قطبهای نرم افزاری پایتخت تبدیل شده و با پشتوانه ی مالی که از فروش سی دی های فقل شکسته به دست می آورد به نظر میرسد به زودی حرفهای زیادی خواهد داشت. آبی از همان روزهای اول تاسیسش تا امروز عملکرد ی متفاوت چه در فروش سی دی و چه در سایر زمینه ها داشته است. این شرکت اولین شماره از ماهنامه ی تخصصی خودش در زمینه ی بازی های کامپیوتری را نیز با عنوان دنیای بازی به علاقه مندان عرضه کرده بود که با اطمینان میگویم یکی از بهترینهایی است که در این زمینه دیده ام.

اولین دوره ی نمایشگاه بازی های کامپیوتری تهران مطمئنا فاجعه یی بیش نبود امیدوارم در سالهای آینده شاهد پویایی بیشتری در این زمینه باشیم، هر چند تا روزی که تحریم هستیم و کپی رایت را به راحتی زیر پا میگذاریم بعید است که حتی یک شرکت خارجی در چنین نمایشگاه هایی حضور داشته باشد. در نمایشگاه چیز زیادی وجود نداشت که بشود به تصویر کشید بجز پوسترهایی که بعضا به دیوارها دیده میشد.